Gerrit Sepers
- 17 sep. 2020
- 4 minuten om te lezen

Malta, een begrip in NAK Nederland - Hoofdstuk 1

Bijgewerkt op: 9 nov. 2021

WLGS 20-25 17 september 2020

Update: 09-11-2021

Voor die tijd al een oudje, een vier motorige Boeiing

Inleiding

Dankzij de inspirerende visie van Stap. Hans Urwyler wordt in de NAK Nederland vanaf 1982 een eerste voorzichtig begin gemaakt om haar deuren naar de ‘wereld’ meer te openen. Urwyler refereert aan de eerdere zendingsopdracht van de Katholiek Apostolische Gemeente. In de naam van de vroegere HAZEA vind je deze zendingsopdracht ook terug. Tevens benadrukt hij ook de eigen verantwoordelijkheid van ieder gemeentelid. Het is eigenlijk de vertaling van zijn wens om broeders en zusters niet meer te betuttelen. Ruimte te scheppen voor ieder individu in de kerk. Dat blijkt nog een lange en moeilijke weg te worden.

Stap. Urwyler heeft aan alle Districtsapostelen de opdracht gegeven een gebied ergens op de wereld aan te wijzen waar zij het evangelie van Jezus naar de Apostolische boodschap gaan verkondigen en gemeentes gaan stichten. Het district van DAp. Mike Kraus is daarin al eerder een voortrekker geweest. Kraus is altijd geremd door Stap. Walter Schmidt die niet geporteerd was van dergelijke ontwikkelingen. De NAK was in die tijd grotendeels een "witte" kerk.

Natuurlijk vraagt u zich als lezer af: "Waarom Nederland naar Malta?".

Noch heeft ons kleine landje noch onze Nederlandse kerkprovincie ooit enige band gehad met dit eiland in de Middellandse zee. We kennen 't een heel klein beetje vanuit de aardrijkskunde en misschien uit de geschiedenis. Of als vakantie eiland.

in het begin der tachtiger jaren van de vorige eeuw heeft één van de Districtsdienaren aldaar een kledingfabriek. De toenmalige DAp. Pos is hierbij van de gedachte uitgegaan dat deze Evangelist hier mogelijke rol in kan spelen. Maar door omstandigheden van andere aard is nooit veel van terechtgekomen.

Stap. Urwyler heeft het voorstel goedgekeurd. En in bepaalde districten is voor dit plan van meet af aan grote interesse. In het vroege voorjaar is de eerste groep onder de bezielende leiding van DEv. de Vries met een aantal Friezen en Rotterdammers voor een aantal weken naar Malta vertrokken . Zij verblijven in een appartementen complex te Attard. In de buurt van het San Anton Palace en annex de gelijknamige botanische tuin. In één van de appartementen wordt dan ook dienst gehouden. Overdag gaan een aantal in een klein koortje op pleinen en hoeken van de straten zingen, terwijl anderen voorbijgangers hebben aangesproken. En hen uitgenodigd voor de diensten. Zo hebben zij als een van de eersten in San Anton Gardens Dhr. Louis Portelli "gevonden". Hij woont daar bijna letterlijk om de hoek in de Triq Sant'Anton. Hij en zijn vrouw drijven daar een pension. Hij bezoekt de diensten en Louis heeft de volgende groep uitgenodigd in zijn pension te overnachten.

Ook daar mag dienst worden gehouden.

Volgende groep vertrekt in mei 1982 met een andere bezetting - grotendeels Groningers - voor een periode van twee weken. Hierbij zijn ook een drietal leden uit het Rotterdamse aanwezig die eerder deel hebben uitgemaakt van de vorige groep. Onder wie Albert Vonk. Hij zal nog vele stappen op dit eiland zetten...

Terzijde dient ook vermeld te worden dat in een later stadium vanuit dezelfde gedachte lokale initiatieven zijn ontplooid zoals Ameland, Terneuzen, Terschelling en Zierikzee. Deze verdienen zeker ook aandacht, omdat vele vrijwilligers hiervoor grote offers hebben gebracht. Deze projecten zijn echter alleen op kleinere schaal uitgevoerd en hebben veel minder aandacht gekregen.

Toch zijn de doelstellingen dezelfde geweest. Over hun geschiedenis ligt inmiddels een dikke laag stof.

Terug naar het project Malta. Samen met andere broeders en zusters hebben mijn vrouw en ik deel uitgemaakt van deze tweede groep. Wij zijn met elkaar ijverig aan de slag gegaan. Aangezien wij allemaal onze reis zelf hebben betaald vinden wij 't gerechtvaardigd om ook nog wat van het eiland zelf te zien. Aangezien de busverbindingen in die tijd lang niet optimaal zijn,

hebben wij zeer veel te voet afgelegd. Vaak in de brandende zon.

Links: Huis Familie Portelli in Attard

Voor de familie Portelli betekent onze 'invasie' ook erg veel. Maar toch hebben zij ons zeer gastvrij opgenomen. Het guesthouse heeft vele kamers. Maar een grote groep jonge mensen met veel energie brengt ook de nodige reuring met zich mee. Zeker als er gezongen en gemusiceerd wordt. Niet elke andere gast was even blij met onze duidelijke aanwezigheid. Op een dag verblijft er ook een gepensioneerde kolonel van de 'British Army' die op doorreis is naar Gozo. Hij heeft ons aangesproken op onze activiteiten als zendelingen: "Laat deze mensen toch met rust. Zij hebben hun eigen geloofsovertuiging. En U hebt de uwe...." Daar hebben wij later vaak over nagedacht. Met mijn oren en ogen van nu geef ik hem volmondig gelijk. Toch heeft zijn opmerking van toen mij al vrij snel aan het denken gezet.

Je kunt van alles over de Malta activiteiten zeggen. Maar een ding is zeker.

De gemeenschapszin is door het "project Malta" zeker bevorderd. De deelnemers zijn in de meeste gevallen meer betrokken geraakt bij de kerk in het algemeen. Ook hebben mensen veel nagedacht over hun eigen rol in de kerk en in de samenleving. Dat geldt zeker voor mij zelf.

Hier volgt een foto reportage. Er staan mensen op die in 2020 niet meer onder ons zijn. Mocht u bezwaar hebben tegen publikatie van een foto in de onderstaande serie omdat U pijnlijke of verdrietige herinneringen hebt aan een persoon, als dierbare of anderszins, meldt u mij dat alstublieft. Dan zal ik de foto direct verwijderen.