
Hoe heeft ’t ooit zover kunnen komen _ Hoofdstuk 19 _ Turbulente tijden
Bijgewerkt op: 21 nov. 2021
Zondag 21 november 2021
UNDER CONSTRUCTION
Excuses voor de overlast,
met vriendelijke groeten
Gerrit Sepers

Scheveningen, oktober 2021
Gedicht van Huub Oosterhuis:
STEM ALS EEN ZEE VAN MENSEN
Stem als een zee van mensen
om mij door mij heen.
Stem van die drenkeling,
van dat stuk wrakhout,
dat een mens blijkt
als hij mij aankijkt.
Stem die mij roept: wie ben je,
mens waar is je broer?
Stem die mijn vliezen breekt
en mij bevrijdt, die
vuur uit steen slaat,
jij die mij ik maakt.
Stem die geen naam heeft, nog niet,
mensen zonder stem.
Stem als een specht die klopt
aan mijn gehoorbeen.
Woord aanhoudt.
God die mij vasthoudt.
______________________________________________________________