WLGS 20-01: 31 mei 2020
Update 9 november 2021
De titel van dit onderwerp komt uit een gedicht van Peter Rosegge[i], een Oostenrijkse autodidact uit de 19e eeuw. Bij de begrafenis van Joop Lindeman[ii] op 28 mei 2020 te Sneek was een deel van dit gedicht afgedrukt in de Liturgie:
Ich bin Mensch geworden in der weiten Welt,
Keiner steht von allen, die da leben,
Keiner über mir, keiner unter mir,
Ich bin jedem beigegeben.
Ich bin frei geworden in der weiten Welt.
Fesseln, die mich an das Leiden banden
Oder an der Freude, an der Hoffnung Trug,
alle schlug ich sie zuschanden.
Ich bin klug geworden in der weiten Welt,
Legte meine Kräfte und Gebresten
Zur der Menschheit ewigem Kapital - und
schwieg,
so fährt sich's am allerbesten.
Wat de laatste strofe betreft wil ik juist wel in de openbaarheid treden.
Deze wijsheid heb ik van Hannah Arendt: betreed de publieke ruimte, laat je stem horen.
Rosa Chinensis
Verantwoording:
Na het teruggeven van mijn Apostelambt in 2004 en na ons beider uittreden – van mijn echtgenote Willy en ondergetekende – uit de NAK in 2007 hebben wij samen ervaren dat wij stap voor stap een vrij mens zijn geworden.
Voor ons beiden is dat wel een heel proces geweest. Wij waren sterk op elkaar aangewezen en zijn daarin elkaar tot grote steun geweest.
Wij hebben vastgesteld wie onze echte vrienden zijn. Gelukkig hebben wij tot op de dag van vandaag in binnen- en buitenland enkele dierbare vrienden uit de NAK overgehouden.
En buiten de NAK heb ik persoonlijk van één persoon bijzondere steun ervaren. Hij is namelijk opgegroeid in de Katholiek Apostolische Gemeente en hij begreep veel van mijn problematieken. Daar zal ik hem mijn leven lang dankbaar voor zijn.
We hebben samen een belangrijk groeiproces doorgemaakt en zonder enige terughoudendheid durven wij te zeggen dat wij de NAK zijn ontgroeid.
Aangezien we vroeger in onze actieve periode binnen de NAK ook bijgedragen hebben aan het in stand houden van het “systeem NAK”, past ons zelfreflectie. Indien nodig zal ik dat ook in mijn blog tot uitdrukking laten komen. Ook zal ik niet schromen de dialoog aan te gaan indien er voor mij of voor ons belangrijke leerpunten zijn voor de leiding of leden van de NAK.
Met de oprichting van mijn blog wil ik uiting geven aan mijn leerproces van de afgelopen tijden. Tot hulp van ons zelf en mogelijk ook voor anderen.
Want de “Apostolische Beweging” ontstaan in het midden van de 19e eeuw zal mijn hele leven mijn interesse houden.
Met vriendelijke groet
Gerrit Sepers
[i] Peter Rosegge: https://de.wikipedia.org/wiki/Peter_Rosegger en https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Rosegger [ii] Joop Lindeman werd in zijn twintiger jaren lid van de Nieuw-Apostolische Kerk (NAK) in de gemeente Kruitgracht te Groningen. Joop werd al snel Priester en Jeugdleider. Hij was een echte vrijdenker. Daarom was hij onder jonge mensen in de kerk zeer geliefd. Hij gaf op de jeugd bijeenkomsten ruimte om van gedachten te wisselen. Dat werd hem niet altijd in dank afgenomen. Samen hebben wij in de periode van 1968 t/m 1982 veel contact gehad en zinvolle gesprekken gevoerd. In 1982 vertrokken wij als gezin naar het midden van het land alwaar ik binnen de kerk een regionale functie bekleedde. Bij latere ontmoetingen heeft Joop mij verteld dat zijn progressiviteit lokaal niet op prijs werd gesteld en hij zijn ambt moest inleveren. Hij heeft daarna de kerk verlaten omdat hij geen enkele ruimte kreeg zijn ideeën binnen de kerk naar voren te brengen. Hij is daarna jarenlang lekenprediker geweest in de Doopsgezinde Gemeente te Leeuwarden. Hij heeft zich als autodidact verdiept in theologische en filosofische onderwerpen. Het bovengenoemde gedicht van Rosegger getuigt van zijn zoeken naar vrijheid. Ik werd door deze regels ook innerlijk geraakt. Ik ben blij dat zijn dochter Erna mij heeft uitgenodigd voor dit bijzondere afscheid. In een later blog kom ik hier nog op terug.
Ontluikend Platycodon of Ballonklokje
Lieve Truus: weet dat je op mijn steun altijd kunt rekenen. Hou van jou en Kees, maar heb jullie dat in de 2 jaar dat ik in Groningen kom, hopelijk wel laten blijken. Hou van jullie.
hallo bumanko
ik behoor tot de gemeenschap groningen, vh apostolische genootschap, ik heb tijdelijk even afstand genomen, om tot mij zelf te komen, zo als ik het om schreven, ik ben voor veranderingen dat juich ik van harte toe, maar ik zeg altijd, veranderingen moeten ook en bijdrage leveren, maar niet om het veranderen zelf, en je moet ook niet te ver door schieten, de gemeenschap groningen is een voor uit strevende en actieve gemeenschap, dus daar bedoel ik mee plaatselijk, het is wel zo wat jij omschrijft, dat het dikwijls niet zo is, want gemeenschappen hebben en plaatselijk signatuur, en is vaak streek of stad gebonden, de stad groningen bruist, en het is in andere plaatsen weer anders bv…
ik heb er soms moeite mee, met veranderingen, meestal krijg ik het gevoel dat men te ver door schiet, ik ben en vrij denker en ga mee met de tijd, ben nu 76 jaar, ik hoor wel eens berichten, dat men de naam van het apostolische genootschap wil wijzigen, dat en groep de apostel plaats en andere invulling wil gaan geven, dan hoor ik weer dat er mensen zijn die de rongang willen afschaffen, en een ander wil dat de bijbel van de dientafel moet worden verwijderd, al dit soort dingen veroorzaken verwarring bij de ouderen, ook al zijn het geruchten, zelf laat ik het rustig op mij af komen, zelf heb ik al en tijd tijdelijk afstand genomen, e…
Ik heb de begrafenis van Joop Lindeman via de livestream gevolgd en werd ook geraakt door het gedicht. Wat prachtig als iemand zich een vrij mens voelt. Het gedicht spreekt van een wordingsproces: Ich bin frei geworden. 'Stap voor stap" zo beschrijf jij jullie eigen proces. Mooi dat je dat met ons wilt delen. Ik hoop ook dat stadium van vrijheid te bereiken.
Dapper. Ware vriendschap overstijgt alle grenzen van kerkelijke instituten.Mijzelf is het gelukt om me bínnen het apgen van onderdanig lid tot vrij mens te ontwikkelen. Dat was een moeizaam proces. Gelukkig had ik landelijk de wind mee door de ontwikkelingen in het genootschap, Plaatselijk dikwijls niet.